3.haur ibilbidea
Pedro Pablo Uriartek argitaratutako ibilbidea: “15 ibilbide zirkular Gorlizetik haurrak dituzten familientzat”
Ikusi ibilbidearen mapa Wikiloc-en
IBILBIDEAREN FITXA:
Iraupena: 2 ordu eta 49 minutu
Distantzia: 12,89 km
Metatutako desnibel positiboa: 400m
Zailtasuna: Erreza
Gaur mendira hiru joango gara: nire alaba, biloba nagusia, Nahia, zazpi urtekoa, eta ni. Alabak ziur baietz, baina ez dakit neskatoak ibilbide osoa egingo duen, nahiko luzea baita eta “Gorlizko 11. ibilbidea” deritzonaren oso antzekoa. Kasu honetan, Ermua baino lehen desbideratu eta Fanobideotik Txoznako Estrata izeneko porlanezko pistatik jaitsiko gara Urezarantzara eta kiroldegira, gero Gorlizeko erdigunera igotzeko.
Gaur, 11. ibilbidean (ia 13 km) baino gutxiago ibiliko gara, eta ez dut zalantzarik haurra ondo joango dela Armintzaraino, baina gero ia Ermura igo behar da, nahiz eta igoera ez izan oso gogorra. Ikusiko dugu, Armintzan esaten badu nahikoa dela itzulerako autobusa hartuko dugu, eta ez da ezer gertatzen.
Sufritua naizenez eta oso ohituta nagoenez, nik hirurentzako motxila daramat ur ugarirekin eta janari pixka batekin, fruta barne. Egun ona da eta beroak ez du estutzen. Beraz, dena ondo ateratzen bada eta neskatoa nekatzen ez bada, bidea egitea lortuko dugu..
Goiz jaiki gara eta ibilbidea Wikiloc-en erregistratzen hasi gara goizeko 8:30ean, Iberre Zeharbiden, San Pedroko plazatxoaren ondoan. Segituan iritsiko gara ontzitxoko biribilgunera, Tribiñu kaletik gora, Ageotik biratu arte, eta pixka bat gorago hirigunetik aterako gara..
Saratxaga garagardotegi zaharrera joango gara, hainbat ibilbidetan askotan erabili ditugun arteen azpiko bide zoragarritik, bertatik ibiltzea atsegina baita. Gaur egun itxita dagoen garagardotegiaren aurrean heltzean, ezkerrera biratu txalet baten ondoan eta bide zabal batetik goaz, aldapa txikian. Berehala sartuko gara landarediaren artean eta, laster, bidea banatu egingo da. Eskuinetik jarraituko dugu, ezkerretik Orbeta bidera joango baikara. Nire bilobari erritmoa markatzen ni aurrean joatea proposatzen diot, bera nire atzetik eta azken alaba, Amets. Arrazoia bikoitza da: alde batetik, gauetik armiarma ugari eta gogaikarriak kentzen joatea, bastoiekin, eta bestetik, pausoa markatzea, haurra ez behartzeko.
Arazo handirik gabe eta hosto erorkorreko eta hosto iraunkorreko zuhaitzen gainean hitz eginez (adibidez, igaro behar ditugun arteen ondoan), Orabille-Andraka errepidera iritsiko gara, zaldizko bat zaldi zuri eder baten gainean pasatzean. Zaldi hori, seguruenik, Goikomendi Hipikako Kluberantz doa, gorago
Hala!, esaten du Nahiak, zoragarria iruditzen zaiola hemen norbait zaldi gainean ikustea, behizainen edozein filmetan bezala. Ezkerretara joango gara, errepidetik jarraitu, Larrakoetxea jatetxe eta landa-hotel zoragarriaren aurretik pasatuz. Izan ere, oraindik goiz delako itxita dago. Larrakoetxeko finka banatzen duen alanbre hesiaren ondotik pasatzean, mota bateko eta besteko zuhaitzen errepasoa egingo dugu, lorategi horrek duen baso-aniztasun handia dela eta. Nire altuerarekin, argazki bat ateratzen dut Gorlizko badia urrunetik atearen gainetik (alboko argazkia). Aurrera jarraitu, eta metro gutxira eskuinetara egingo dugu, Lemoizko Urizar auzora.
Errepidea oso lasaia da, zirkulaziorik gabea, eta kilometro eta erdi inguru igaro ondoren, astoren bat bazkatzen ari den zelai batzuen aurrean igaro ondoren —gero eta gutxiago dira—, Armintza eta Andraka arteko errepide nagusian lurreratzen gara. Errepide hori gurutzatu eta aurrera jarraitu behar dugu.
Ez dugu esan, baina aspalditik ari gara GR 280 errepidearen zati bat zeharkatzen, Uribe Kostako Ibilbide Handia, eta bertatik Armintzaraino joango gara. Ondoren, GR 123 ibilbidearen beste zati bat hartuko dugu, Bizkaiko Itzuliaren Ibilbide Handia, Ermurako igoeran.
Baina ez gaitezen aurreratu. Lemoizko hirigunean errepidea gurutzatuko dugu eta aurrez aurre joango gara, oraindik ere kimuak dituen arte zahar baten ondoan dagoen biribilgune batean. Pixka bat gehiago jaitsi ondoren, XIX. mendeko Uritzar garbitegira iritsiko gara, panel adierazgarri batean azaltzen den bezala. Egia esan, leku zoragarria da, itzal bikaina proiektatzen duten tamaina handiko haritzez inguratua, eta, lehortea gorabehera, errekak bizirik jarraitzen du bere ondoan. Badirudi horrek egarria piztu diola Nahiari, eta trago on bat edan du.
Errepidea aurrera doa eta bitan banatzen da. Ezkerrekoa hartuko dugu, Ugarte eta Armintza aldera, eskuinetik hartuko bagenu Bedarregirantz eta Urizarmendi mendira (Ikusi Gorlizko 24. ibilbidea) joango ginateke, eta hori ez zaigu interesatzen. Errepidea erabat laua da eta larreen eta ondo zaindutako baserri baten artean igarotzen da..
Kilometro bat geroago, gutxi gorabehera, amaitu egiten da, eta hartxintxarrez konpondutako bidean bihurtzen da, basoan bete-betean sartzen dena. Zati hori ere oso polita da, itzalean eta gorabehera txikiekin. Zuhaitz hostogalkorren baso kantauriar tipikoan gaude eta haritz eder batzuen aurrean pasatzen gara. Bi ezkur hartzen ditut neskari erakusteko eta etxean kotoi heze baten barruan eta kalortxoan ernamuintzen saiatzeko. Zenbait zuhaitzetan kartel txiki batzuk aurkituko ditugu, poesia bat irakurtzeko inprimatutako QR kode bat eskaneatzeko propaganda egiten. Bitxia bada ere. Handik gutxira, egurrezko bi zubira iritsiko gara, bata txikiagoa eta bestea handiagoa, Andrakos errekaren gainean. Lehorte eta baxu egon arren, ura ekartzen du. Gure ezkerraldean baserri bat dago, zubitik eta zuhaitzen artean irudi ederra osatzen duena.
Zubia gurutzatu ondoren, hartxintxar horiko bide batetik jarraitu, eta errepide nagusiaren aldera joan, GR seinaleak dituen bidegurutze batera iritsi arte. Han, eskuinera biratu behar dugu, inguruko bi baserrirantz. Neskatoak galdetu digu ea asko falta den Armintzara iristeko, eta nik esan diot nahiko gutxi falta dela eta oso polita dela, zubi-txakur baten ondoan. Ez dakit Armintzatik ia Ermura doan tartea saiatu eta igo nahi duzun, baina ez gara bertara iritsiko. Ahal dugun guztia egingo dugu. Alabak ere animatzen du.
Errepidetxoak aurrera jarraitzen du eta bihurgune pare bat egiten ditu baserri polit batzuen ondoan, eta errepide nagusira atera baino lehentxeago, gure eskuinetara bidezidor bat abiatzen da, baratze batetik Armintzako hiriguneraino berehala eramaten gaituena, Andrakos errekastoa aurrez aipatutako harrizko zubia zeharkatuz. Errekaren ondoan kroaziar asko ikusten dira, uretatik hurbil hazten diren lore gorri tipikoak. Nahia eta Amets alabari izugarri gustatzen zaie estanpa, ipuin batetik ateratakoa dirudien arren.
Eta Armintzan gaude jada. Itzalaren azpian zerbait jan eta edateko gelditzea erabaki genuen. Nahiak txorizo-mokadutxo bat eta fruta pixka bat ditu, eta txokolate pixka bat du saria. gisa. Egunak zoragarria jarraitzen du eta ez du bero handirik egiten. Ea neskatoa konbentzitzen dugun gaurko gauzarik gogorrenari aurre egiteko, nahiz eta hainbesterako ez den.
Mokaduaren ondoren, Armintzako sarrerako biribilgunea gurutzatuko dugu, eta aldapa ez oso handia ikusiko dugu, pixkanaka Arresi hotelaren horma inguratuz joango dena. Bizkaiko itzuliaren GR 123 tartean gaude. Ezkerrean, betidanik ezagutzen nituen eukalipto izugarriak bota dituzte. Hotelaren atzeko atearen ondotik pasa eta gero, metalezko ate batera iritsiko gara, autoak eta motorrak ibiltzea debekatzen duena. Alboko pasabidetik gurutzatu, eta hartxintxar-pistatik jarraitu. Berehala, ezkerrean, aldapa handi batean hasten den bide latz eta harritsu bat aurkituko dugu, edo, behintzat, horixe iruditzen zaio neskatoari, handik igo behar duelako kexu baita. Apur bat gelditu naiz bere ondoan, eta esan diot mendia horrelakoa dela eta batzuetan pixka bat kostatzen dela, eta berehala bidea leundu egingo dela eta eukaliptoen azpian sartuko dela, ia itzalean igota Ermuaraino, hain aldapatsuak ez diren aldapetatik. Nik esaten diodanaren eta amak esaten duenaren artean jaramon egiten digu, eta pixka bat gogoz kontra, aurrera jarraitzen du. Noski, nik ez diot esan Armintzatik autobusez itzul gintezkeenik.
Izan ere, eukaliptoen itzalpean igarotzen da bidea. Izan ere, nire bi neskak panegirikoarekin distraitzen ditut, kanpoko zuhaitz horien landaketa masiboen aurka askatzen ditudanak; izan ere, zuhaitz horiek lurzoruak eta erreserba hidrikoak agortzen dituzte, eta ez dira bateragarriak espezie autoktonoekin, eta, gainera, suteak gehien eragiten dituen zuhaitza da. Zehazki, Galizian aldi baterako debeku da lurran landatzea, oraingoz 2025 arte, lurrak berreskuratzeko
Eta berriketan, batez ere ni hizketan, haurra entretenitzeko, bidearen zati horren goiko aldera iristen gara, bidezidorra igarotzen den eremu laua baita, bidegurutze seinalatu batera iritsi arte. Nahiari esaten diot, eskuinetik joanez gero, aldapa bat pasa eta Ermuko gailurrera iritsiko garela, baina igo behar genuen guztia igo dugula eta nire asmoa beherantz joatea dela, Urezarantzarantz.
Orain bidea izugarria da, buztintsua, harri askorekin eta gure ezkerretara alanbre hesia duela. Kontuz ibili behar naiz Nahiarekin, estropezu egin ez dezan, beraz, pixkanaka jaitsiko gara. Denbora gutxian, arteen itzalpean gaude, eta, handik gutxira, eskuin aldetik iristen den bidexka bat ematen diot haurrari, eta ia ez da ikusten, zeruko hojitez estalita dagoelako. Bide horretatik jaisten gara 1. bideko gailurretik, “baso sorginduarena”, gogoratzen du.
Hemendik aurrera eta etxera iritsi arte, Nahiak ezagutzen du bidea. Laster Fanobideora iritsiko gara, eta pixka bat aurrerago eskuinetara egingo dugu, Txoznako Estrata izeneko zementuzko pistatik behera. Gorlizko badiaren ikuspegi ikusgarriak daude bidegurutze horretatik
Pistatik beherantz jarraitu, eta txalet koketo baten parean errepide batean bihurtzen da. Beherago, aldapa handi bat jaitsi ondoren, ezkerrera biratu eta baserri pare baten aurrean pasa, Urezarantzako errepidean amaitzen da. Hara iristean, Kilimanjaro garagardo klasikoaren aurretik pasa, eta, kiroldegia inguratu ondoren, Ondargane bidera iritsi.
Aldapa Barrena igo besterik ez dugu, Itsasbide kalera eta San Pedro plazatxora iristeko. Han, ia 13 km egin ondoren, bideari amaiera emango diogu, zazpi urteko neskatila batekin joateko, ondo dagoela.
