15. Haur ibilbidea
Pedro Pablo Uriartek argitaratutako ibilbidea: “15 ibilbide zirkular Gorlizetik haurrak dituzten familientzat”
Ikusi ibilbidearen mapa Wikiloc-en
IBILBIDEAREN FITXA:
Iraupena: 3 ordu eta 16 minutu
Distantzia: 7,49 km
Metatutako desnibel positiboa : 123 m
Zailtsuna: Erreza
Ibilbide hori, egia esan, paseo bat da, eta Gorlizko hirigunearen inguruko zenbait bide hartzen ditu, jende gutxi erabiltzen dituen eremu batzuk ezagutarazteko. Ibilaldian, zenbait zabu daude, eta nire biloba Pello lau urtekoa , ez du zalantzarik izan horiek guztiak erabiltzeko. Horregatik, ibilbideari “zabu” izena eman zaio ere bai. Beti bezala, ibilbide hau Iberre inguruko wikiloc-en hasi eta erregistratzen hasi gara, baina denek nahi duten tokian hasi eta nahi duten tokian amaitu dezakete. Bilobak eta biok gaur egin dugun distantzia ez da zazpi kilometro eta erdira iristen, mundu guztiarentzat eskuragarria da , beraz.
Ibiltzen hasten gara, eta Iberre Zeharbideko wikiloc-eko ibilbidea grabatzen hasi naiz. Ibarreta plaza behetik gora gurutzatuko dugu, eta Gorlizen sartzeko biribilgunean, txaluparen ondotik pasako gara. Espaloitik jaitsiko gara Sagastikoetxe industrialderaino, Mungiako errepideko biribilgune handira igotzeko, eta eskuinerantz egingo dugu Arenebarritik.
Hainbat finka eta lorategitako hormen artetik pasa, eta fruta-arbolak ikusiko ditugu: pikondoak, intxaurrondoak, sagarrondo batzuk eta melokotonalen bat. Betikoa esaten diot Pellori, jendeak fruta-arbolak dituela bere lurretan fruituak heldu, erori, lurrean usteldu eta inork jaso ez ditzan. Uda bukaerako garai hauetan egiaztatu dugu, zuhaitzetan fruitu helduak ikusteko garaia baita. Pikuen kasuan, zoruan ehunka ikusten ditugu, espanzurratuta. Pena bat da.
Axpe kaleraino iritsi, eta aurrez aurre gurutzatu, Andra Mari bidetik izen bereko ermitaraino. Gorlizko bi erlijio-ikonoetako batean gaude, eta bestea Sortzez Garbiaren eliza da, herriaren hirigunean. Agirreko eta Elurretako Andra Mari ermita da. Gorlizko zaindaria da eta abuztuaren 5ean ospatzen da. Argazki batzuk atera eta beherantz joango gara kale beretik, Kurtzekada kaletik eskuinera biratzeko, eta, ondoren, ezkerrerantz Mungia bidetik joateko, eta eskuinerantz biratzeko, pixka bat beherago, Palankete kaletik. Pello beti dabil umeentzako parkea aurkitzeko adi, eta errepidearen ondoan haur-eremu bat dagoela konturatu da, zabuak eta beste atrakzio batzuk dituena. Gelditu egin behar da apur bat jolasteko, eta, handik gutxira, aurrera jarraituko dugu.
Duela gutxi, Plentziaren (gure ezkerraldean) eta Gorlizen (eskuinaldean) arteko mugan gabiltza jada. Nik, nolabait, horixe nahi nuen. Palankete kalea bukatutakoan, beherantz ezponda txiki bat zeharkatuko dugu aurrez aurre, Iturgitxi kaletik ezkerretara biratzeko, eta Areatza kale nagusira iritsiko gara, zebrabidetik. Plentziako portuko parke txikian gaude orain. Han, haur-parke txiki bat dago, eta Pello ez dago prest “dastatu” gabe bertatik alde egiteko, eta hala egiten du, kolunpio eta txirristan egon pixka bat. Konforme geratzen da eta bagoaz. Ondarreta pasealekura hurbildu, eta Kai Ederren atzean, hondartzaren ertzetik ehunka metro segituko dugu PIE (Plentziako Itsas Estazioa) kaleraino. Pellok, nahitaez, bereizketa-hormatxoaren gainetik oinez joan behar du, tarte bakoitzean gora eta behera.
Gorlizko hondartzara iritsi, eta hondartzako pasealekutik jarraitu, egurrezko zubia pasa arte. Gorlizko Ospitaleko hormara iristean, iturri baten ondoan, eskuinera egingo dugu pinudian metro batzuk barru sartzen den pista batetik. Berriro ere, zahori bat ur bila bezala, Pellok beste zabu multzo bat antzematen du pinudiaren azpian. Eta, noski, berriro ere gelditzn da, beste pixka batean ondo pasa dezan. Ez da ezer gertatzen, normala da eta gozatu egin nahi du; izan ere, aititarekin denbora guztian ibiltzea oso dibertigarria ez da eta.
Zentzuzko tarte baten ondoren, bidera itzultzen gara, Gorlizko pinudiaren parkea diagonala zeharkatzeko. Pixkanaka-pixkanaka , egurrezko mahai eta erretegien artetik Urezarantzako errepidera igoko gara. Pinudiaren erdian egarria eta gosea dituela esan dit. Bada, ez hitz egin gehiago, esan diot, eta mahai batean esertzen gara, zeozer jateko. Pello gosez jaten du eramaten dudan guztia (ederki asko dakidala zer gustatzen zaion gehien), eta asko edaten du. Nik ur pixka bat besterik ez dut hartzen, gero garagardo on batentzat izango baitut denbora.
Jan eta edan ondoren, hondakin guztiak bildu, motxilan sartu, eta bideari jarraituko diogu. Handik gutxira, Urezarantzako errepidera iritsiko gara, eta eskuinera joko dugu. Pixkanaka espaloian barrena goaz, ehunka bat metroren buruan eta bihurgune itxi baten ondoren, Entrepinos ingurura iritsi arte. Eta hemen ezkerretara egingo dugu Arteaga bidetik joateko. Oso errepide polita eta lasaia da, eta inguruko baserriei ematen die zerbitzua. Ikustea merezi du. Lore batzuen ondoan argazki batzuk atera eta aurrera jarraitzen dugu. Eta, bat-batean, bi neskatila eta mutiko bat aurkitzen ditugu, kabestruarekin pony bat ekartzen dutenak. Pello harrituta dago. Baimena eskatzen diet, eta argazkia ateratzen diot taldeari. Urruntzen ari garenean, Pellok atzerantz begiratzen du gelditu gabe, oraindik ez du sinesten eta.
Berehala iritsiko gara Arteaga bidera. Oñati bidearekin jarraituko dugu, eta errepidea eskuinerantz biratuko da. Handik jarraitu, eta ondoan, estalpe batean, mando baten buru bat agertzen da leiho batetik. Haurrarentzat beste une interesgarri bat, lau urterekin, jakina, mandorik ikusi ez duena eta zer den ez dakiena. Ahal dudan bezala azaltzen saiatzen naiz, eta bideari jarraitzen diogu. Baserri txiki eta txukunen albotik igaroko gara, eta horietako bat gainditu bezain laster, nahiko handia, halako bidezidor zabal eta belartsu bat ateratzen dela ikusiko dut, ezkerrerantz eta beherantz. Haren bila goaz. Esan beharra dago nik banuela ideia lauso bat: gurditxo horretatik Aldai Azpi kaleraino zihoan bidezidor bat zegoen betidanik, duela gutxi eraikitako txalet atxiki batzuen aurrean.
Izan ere, gure bidea da aurkitzen ari nintzena. Pixka bat jaitsi eta gero, bidezidorra ikusgarriago batean bihurtzen da, eta erreka bat zeharkatzen du zubitxo batetik. Berehala, zurezko baranda bat zuten eskailera batzuk igo genituen, eta, handik oso gertu, baratze batzuen artetik igaro ginen. Hesi horietatik mahastiak, melokotoneroak, pikondoren bat eta sagarrondo bat irteten ziren, eta fruituak galtzen ari ziren. Eta orain, ezertan ez, arrapala bat igo ondoren gaude, aipatutako Aldai Azpi kalean edo Gorliz herriguneko saihesbidean.
Orain beherantz goaz, Urezarantzako errepidea biratzen den biribilguneraino, polikiroldegia baino lehentxeago. Handik Gorlizko erdigunera igo gara, Ondargane kaletik, baina Pellok gogorarazi dit hondartzako pasealekutik gora parke zoragarri bat dagoela. Eta hara arte gidatzen nau, ez dakidalako non dagoen. Luzamendurik gabe, barrura sartu da, eta piruetak egiten hasi da zenbait jolasetan.’ Saltsan dago, eta ni lasai asko espero dut pixka bat aldatzea.
Azken finean, atera garen tokitik oso gertu gaude eta pasealekuaren amaiera gertu dago. Ez dut gehiegi itxaron behar, berehala igoko gara Eloisa Artazatik Itsasbideraino. San Pedro plazatxotik Iberre Zeharbidera iritsiko gara, haur-parkeen ibilbide sinple eta erraz hau eta jendeak ezagutzen ez dituen zenbait gune ixteko.
Goiz polit bat Pello bilobarekin. Gero, mosto bat eta patata frijituen pakete bat erosten diot, ondo bazkaltzera doala hitz emanez. Eta hitz ematen dit. Eta oso ondo jan zuen.
